منشا سبک فووسیم :

فووسیم که در اوایل قرن بیستم پدیدار شد ، یکی از حرکات و گواهی بر قدرت نو آوری هنری و آزمایش های جسورانه است.

فووسیم ، اصطلاحی که از کلمه فرانسوی (Fauve) به معنای جانور وحشی است ، نقشان فووسیت به دنبال آزاد سازی بودند .

نقاشان این سبک با حس مشترکی از تجربه و نوآوری به ترکیب بندی های خود نزدیک شدند و مرزهای رنگ و فرم را عوض کردند.

خصوصیات سبک فووسیم:

طراحی های آن اغلب با رنگ های قرمز پر جنب و جوش ، آبی برقی و زرد درخشان استفاده می شوند و ترکیب هایی را خلق

می کنند که انرژی و سرزندگی را القا می کند.

استفاده از رنگ های درخشان باعث توجه بصری بیننده به اثر هنری شود.

یکی دیگر از ویژگی های این سبک قلموی رسای آن است ،نقاشان این سبک با اجتناب از جزئیات دقیق رئالیسم رویکردی

خودانگیخته را انجام دادند و بوم نقاشی را با حس پویایی و حرکت به نمایش گذاشتند.

حرکات و ضربه های قلمو اغلب جسورانه و سریع هستند و حس جنب و جوش را به نمایش می گذارند.

تاثیر و میراث :

اگرچه فووسیم به عنوان یک جنبش متمایز کوتاه مدت بود ،اما تاثیر آن در سراسر جهان هنر طنین انداز شد و زمینه را برای پیشرفت های بعدی در هنر مدرن فراهم کرد.

استفاده جسورانه از رنگ و قلموی رسا که توسط نقاشان فووسیت صورت گرفت، الهام بخش نسل های آینده هنرمندان از جمله اکسپرسیونیست های انتزاعی قرن بیستم خوهد بود.

هنرمندان فوویست با اولویت دادن به قدرت احساسی رنگ بر پایبندی دقیق به واقعیت ، راه های جدیدی را برای بیان هنری باز کردند و برای همیشه در مسیر هنر مدرن را تغییر ایجاد کردند.